eMZetka czyli Macierzyńskie Zaskoczenia - odcinek I

Mam nadzieję, że będzie to początek cyklu, który, mimo wrodzonego słomianego zapału, dobije chociaż do części kilku. Dlaczego Macierzyńskie Zaskoczenia? Przez ten rok życie nasze przewróciło się co najmniej o 180 stopni, działo się sporo i dziać się będzie. Chciałabym tu przedstawiać sytuacje-momenty-odczucia związane z byciem matką, które wywarły na mnie największe wrażenie, może nie tyle mnie kształtują/kształtowały, ale które zostały w głowie, chociaż w formie kilku przemyśleń. A przy okazji i na wspominki się zbierze. To zaczynam. Enjoy!

Na początek petardy nie będzie. Hasło przewodnie - "Im dalej w las tym więcej drzew, znaczy mniej czasu"

Pamiętam nasze wspólne początki. Poród, wiadomo, pierwsze dni w domu, nieprzespane noce przerywane karmieniami. Pamiętam, że byłam zmęczona, niewyspana, ale udało mi się skończyć pisanie pracy, zdać parę egzaminów, a w międzyczasie na bieżąco zajmować się powinnościami domowymi, ba, nawet ksiązki czytałam. 

Teraz Lulka ma 13 miesięcy, a ja czuję, że coraz bardziej tracę kontrolę nad swoim czasem. W ciągu dnia:

• należy ugotować obiad i dla niej i dla nas, osobno bo bez soli, tłuszczów, smażeniny, a my starzy to co zostało w lodówce;
• należy odkurzyć mieszkanie, bo dziecko raczkujące to dziecko zjadające wszystko z podłogi, łącznie z martwymi pająkami (ok, mam nadzieję, że już był martwy, ale..... co to za różnica ?);
• nie zostawię już jej na macie i: "Baw się dziecko, a ja będę do Ciebie gadać jednocześnie zmywając, kurze ścierając, pranie wieszając, a niech mnie, nawet gazetkę czytając". Och nie, teraz jest: "Baw się ze mną mamo, baw aktywnie, nie możesz siedzieć, masz biegać za piłką, klocki układać, pokazywać kwiatki na parapecie i pieska tam hel na polu, bo jak nie to włączam opcję marudy";
• nie ma spania po 3 godziny, dwie drzemki po godzince to "Matko moja dla mnie wystarczająco"
• 4 posiłki karmione łyżeczką, sukcesem, gdy posiłek nie trwa dłużej niż 30 minut. Przeliczyć łatwo, a do tego trzeba po tym każdorazowym burdello posprzątać;
• spacer z placem zabaw - wiadomo;
• I przydałoby się matko, byś już uczyła nocnikowania, samodzielnego jedzenia, czytała dziecku co najmniej 30 minut dziennie codziennie i broń boże nie wyręczała się bajeczkami, bo za mała jeszcze przecież (oprawa artystyczna inhalacji się nie liczy ;).

I całkiem możliwe, że stałam się jakąś rozlazłą ślompą, co to nie potrafi się ogarnąć z dzieckiem jednym przy boku (a co by było z większą gromadką?). Albo miałam wybitnie niewymagające dziecko na początku. Raczej jednak opcja związana z kolejnym przysłowiem: "Małe dzieci mały kłopot, duże dzieci mało czasu" wydaje się być bardziej przekonywująca. I tak jakoś tkwię sobie w wiecznym niedoczasie, ciesząc się z faktu, że w przyszłości ten niedoczas będzie jeszcze wieczniejszy.

A dlaczego zaliczam to do eMZetki? Bo jak na początku byłam bardzo zmęczona, to teraz jestem zmęczona bardzo chronicznie. I nikomu proszę nie wierzyć, jak mówią, że jak już dziecko przestanie być niemowlakiem i będzie się bardziej zajmować sobą, to matka (ojciec) sobie w końcu odpocznie - a takimi historiami mnie faszerowano. Guzik prawda, guzik z pętelką. A jeszcze nawet do chodzenia nie doszłyśmy...