Snu-minutnik

Wymyślają nam producenci różne przeróżne gadżety, które nam rodzicom mają ułatwić życie a im kiesę ponabijać. A to nianie elektroniczne, a to podgrzewacze, a to poidła dla dzieci.

A ja bym z otwartym sercem, ramionami oraz, co najważniejsze, otwartym portfelem przywitała inne ustrojstwo. Roboczo nazwę go "snu-minutnik". 

Przyznaj się matko: ileż to razy po zaśnięciu dziecia, mając w perspektywie półtorej godziny zaczynasz od  przywracania się do stanu używalności, a tu między ogoleniem jednej i drugiej nogi słyszysz zza drzwi rozdzierające: "Maaaaaaamaaaaa!"? I co tu robić? Zmywać tę piankę? Toż to czyste marnotrawstwo. Próbować usunąć te włoski? To z nerwów zacięcia masz jak w banku. W kiecce i tak nie poparadujesz, bo będziesz wyglądać jak niedoszła ofiara szalonego nożycorękiego.

W drugiej skrajności. Dziecię zasnęło, więc włączasz turbomegadoładowanie, bo jak wiadomo: doprowadzić się musisz do wspomnianego stanu wyglądowalności, obiad nastawić, podłogę umyć, bo lepka już od soczku i jeszcze za żłobek zapłacić, bo dyrektorka mniej lub bardziej subtelnie przypomina, iż dziesiąty był jakieś dwa tygodnie temu. Więc pędzisz zdyszana, uwijasz się jak w ukropie, a po wszystkim wymagasz już kolejnego prysznica. Wstrzymujesz się jednak, bo teoretycznie półtorej godziny już minęło, chwila moment dziecię się zbudzi. Nie zaczynasz już  niczego, patrzysz sobie w internety, blogi podczytujesz, dźwięków nasłuchujesz z dziecięcego pokoju. Ok, cisza. To może jeszcze odcineczek jeden, ale tylko taki dwudziestominutowy, bo na pewno za chwilę dziecina się zbudzi. Obejrzałaś jeden - dalej cisza, no to drugi. Z nudów wymyłaś nawet okno w salonie, to najbardziej wypaćkane i wylizane przez dziecia. Dalej cisza. To sobie myślisz - skoro ona jeszcze śpi, to ja też przytnę komara. Och nie! byłoby za pięknie. Ledwo kładziesz głowę na poduszce, powoli zaczynasz odpływać, to już znane i kochane: "Maaaaaamaaaa!" cię przywraca.

A z takim gadżeciochem, to już by wiadomo było, jak sobie bezstresowo dzień zaplanować. Mówiłoby ci takie ustrojstwo, że sorry-gregory, ale dziecię za 15 minut Ci się obudzi. Ok, luz, godzisz się z taką perspektywą, zdążysz umyć głowę i dopić kawę, ale na gotowanie obiadu, sprzątanie czy nie daj Boże! własną drzemkę nawet nie licz. Będziesz musiała razić sobie z potomkiem wiszącym u nogi.

A jak Ci wskaże, że akurat dzisiaj dziecię ma ochotę na dwie i pół godziny poddać się drzemce to szaleństwo! I przez telefon z siostrą pogadasz (a my to godzinami możemy!) jak Ci rosołek będzie na gazie pyrkać. I sprawdzisz najnowsze promocje w dzieciowych sklepach gdy podłoga będzie schnąć. I posta sklecisz, i łazienkę wyszorujesz i nawet zdjęcia może w końcu do albumu powsadzasz. A potem wypoczęta i spokojna pobiegniesz do dziecia z uśmiechem na wymaseczkowanej i wypillingowanej (w męskiej wersji - ogolonej) twarzy.

I co Wy na to drodzy rodzice? Przydałby się Wam snu-minutnik?
A może macie swoje wymarzone gadżety, których jeszcze mądrzy inżynierowie nie skonstruowali?