Zepsuło się, więc na plac?

Plac zabaw – o tej porze roku mocno opustoszały. Choć jak by się przyjrzeć, nie do końca. W jednym kącie zostawiony rowerek dziewczęcy, w drugim duży jeździk. W piaskownicy walają się autka, pistolety, roboty, grabki. Jakby w pośpiechu zostawione przez dzieci jeszcze chwilę temu tu hasające.

 

Może nie byłoby w nich nic dziwnego, ot, czekają na jutrzejsze harce. Po dłuższym spojrzeniu okazuje się, że czegoś im brakuje. Rowerki i autka bez kółek, z wystającymi patykami. Pistolet zapchany dziwną substancją i do tego dziurawy. Robot stał się odczłonkowaną dziwną konstrukcją, na którą nadziać się można wielokrotnie. W piaskownicy elementy pochodzenia niewiadomego, łopatki dosłownie nadgryzione, uszczerbione talerzyki, widelce z chwiejącymi się zębami, dziurawe wiadra. Zabawkowa apokalipsa!

I leżą te zabawki dzień, tydzień, miesiąc.... Czekam tylko, aż śnieg je przysypie, by jeszcze smutniejszy widok sobą prezentowały.

  

I choć nie ta pora roku, nie ten okres, ale apel mam do mam/tatusiów/opiekunów.  Wyobraźnia podsuwa głębokość rany w ręce, która grzebie w piasku i natrafia na takie "skarby", zepsute auto już naprawdę nie pojeździ, a mało sprawny dwulatek wsiadając na zdezelowany rowerek może się porządnie otłuc, nawet na trawie. Może zajmują Wam te zabawki cenną powierzchnię domową, a myślicie, że szkoda wyrzucać na śmietnik. Lecz jeśli Wasze dzieci już nie korzystają (bo jak?), to innym raczej też się nie przydadzą.

I czy w prezencie dla dzieci znajomych, do domu dziecka czy gdziekolwiek indziej też dalibyśmy zepsute zabawki? 

Plac to nie śmietnik ani składowisko rzeczy zepsutych. Więc nie zmieniajmy go w ten sposób.

Gdyby tylko mój onegdaj zostawiony sweter tak długo się na placu uchował. Ale nie był podarty (czytaj: zepsuty), więc szybko znalazł nabywcę.

Zdjęcie: tu