Czego chcę od Świąt

Planowanie i postanawianie tradycyjnie zostawia się na pierwsze dni nowego roku. U mnie inaczej. Istotniejsze, bo bliższe, wydaje się skupienie na samych Świętach. Dumam sobie, czego bym oczekiwała od tego okresu, który nie trwa przecież tak naprawdę tylko te trzy dni. I nie chcę pisać o walorach religijnych, bo krótko mówiąc, to nie moja bajka.

I chyba wiem, czego bym chciała na te Święta.

Odciąć się od wirtualii. I fakt, że tu piszę teraz te słowa nie najlepiej świadczy o mojej konsekwencji. Książki, nawet te przypadkowe; czasopisma odkładane od miesiąca - te kobiece jak i z półki kompletnie innej; dzienne drzemki razem z dzieciem, wizyty. Spróbować skorzystać z zalet życia nie obok, ale właśnie tu i teraz. Byle nie włączać internetu, nie poświęcać kolejnych godzin na szperanie, topienie się w sieci odmętach. Choć te kilka dni.
Może będzie to zaczyn na dalsze?

Zapobiegać/nie uczestniczyć w sporach, przekomarzaniach, porównywaniach, przechwałkach i wszelkiej niezdrowej atmosferze, która - nie oszukujmy się - Świętom często towarzyszy. Mam może łatwiej, bo przyjeżdżamy na gotowe, wszyscy się z wizyt naszych cieszyć zapewne będą, do pracy nie zapędzą, od garów odgonią. Ale nie chcę być częścią plotkowania jednych o drugich, wywlekania sporów prywatnych, kwestionowania racji mniej lub bardziej usprawiedliwionych. Z żalów, udręk, marudzeń - zniosę tylko Lulkowe.

Skupić się na sobie i naszej trójce. W tych trywialnych jak i poważniejszych sprawach. Maseczka, odżywka, kąpiel w sztucznej pianie. Jak pomóc sobie, by rodzinie nie szkodzić. Porozmawiać, wyjaśniać, poszukać rozwiązania, choćby na chwilę. Albo zrewidować, czy jest sens ciągnąć to w ten sposób. I nie, nie chodzi tu tylko o tę nieszczęsną patelnię ;) Choćby jeden wniosek. Teraz jest na to czas. 

Nie chcę się najeść dwunastoma daniami, nie chcę prezentów, życzeń, łamania opłatkiem.
Nie chcę narzekać, że znów śniegu nie ma, Lulka chora, a z gderaniem żyć nie mogę.
Nie chcę nadrabiać pracy, myśleć o wydatkach  i wątłych przychodach.
Nie chcę spędzić tych dni na szybko, na teraz, przy pięciu rzeczy naraz.

Marzy mi się spokój, brak pośpiechu, możliwość rozmowy, lecz i bycia samemu. Marzy mi się sen w ciągu dnia, a potem bez wyrzutów sumienia noc rozpoczęta o dwudziestej drugiej. Marzy mi się uśmiech, jasna myśl, a potem spacer w słońcu z roześmianym dzieckiem.

Nie na wszystko mam wpływ, nie wszystko dam radę.
Więc wprowadzam czwarty element planu - nie narzekać, że się nie udało.

I takich spokojnych Świąt, z których dacie radę wyjąć dla siebie i swoich najbliższych jak najwięcej czasu, uwagi, spokoju i miłości życzy Wam Rodzina Debiutująca! 

Źródło