Poczto Polska, Ty to zaskakujesz!

Matka tylko jedna pisała kiedyś o kurierach, a ja bym chciała o Poczcie Polskiej. Dwa dni, a tyle radochy - część relacji znana z fb.

Dzień pierwszy:

Idą święta. Blogi i radio o tym niezwłocznie przypominają. Matka się wkręciła w prezentów nabywanie przez internet, więc i dowiaduje się nowych rzeczy o Państwowym Przedsiębiorstwie Pocztą Polską zwanym. 

 

Odkrycie dzisiejsze: sms od PP. Z informacją, że dzisiaj przyjdzie paczka. Woow! Nie może być! PP wkroczyło w XXI wiek (z takim lekkim opóźnieniem, ale jednak). Sms wysłany o godzinie 12 z groszami. Się na fb popastwiłam, że Pan Listonosz u nas zawsze przed południem, więc nie ma bata, że zdążę. A tu koło 14 dobija się do mnie telefonicznie PL z informacją, że ma dla mnie paczkę, a mnie nie ma. No nie ma mnie, ciężko bym była, skoro jestem jakieś 2,5 kilometra dalej. Wiec i tak nie zdążę.

Dalsza rozmowa polegała na wymuszeniu na mnie możliwości zostawienia paczki u sąsiadów. "Bo pod dziewiątką to się świeci, więc na pewno ktoś jest". "Ale ja przecież nie mieszkam pod dziewiątką, więc proszę o zostawienie na poczcie". Ok, spoko loko. Ale awiza nie łaska zostawić.

Myśli Matka, busy day będzie jutro, ale może przed robotą zdąży odebrać. Profilaktycznie sprawdza godziny otwarcia - a tu kolejna niespodzianka - poczta otwarta od 10.00. Yyyy, taka pora sobie nie w porę. Ale co robić. Wyboru niet. 

 

Dzień drugi

 

Między jednymi a drugimi studentami się Matka wymyka z roboty, odbiera przesyłkę, kartki świątecznie nabywa, a przemiła Pani (tak, tak, one istnieją!) sugeruje, ze może jeszcze znaczki, bo "Co będzie Pani drugi raz stać?". Ej no, wiarę w ludzi mi kobieto przywracasz, a na pewno w panie pocztowianki. Lecz nie koniec to zaskoczeń pocztowych, albowiem czeka wisienka na torcie będąca wykwitem kreatywności Pana Listonosza.

Czternasta (znowu!). Tłukę studentom o mrozoodporności. Wibruje telefon w kieszeni fartucha. Trzy połączenia nieodebrane. Skądś znam ten numer. Aaaa, to PL. Jak miło.

MD: "Dzień dobry, słucham?" . .
PT: "(...Standardowa formułka....) Mam dla Pani paczkę."
MD: "Super, ale nie ma mnie w domu".
PL: "To już wiem, bo jestem pod mieszkanie, aaaale: czy ten balkon z rowerem to jest Pani?"
MD: "No tak...." (Wizja otwartych drzwi, wybitej szyby lub roweru nie po tej stronie serce me wstrzymuje, ach te wiatry...).
PL: "Bo ja mam dla Pani książki, to może mógłbym wrzucić na balkon?".
MD: "????????!!!!!!!!! Nie, podziękuję, wolę standardową formę odbioru".

Oczywiście o awizo mogę tylko pomarzyć.
Balkon na pierwszym piętrze. PL koszykarzem był w poprzednim wcieleniu?

Zamiast książek czekają na mnie płyty.

A w transporcie jeszcze jedna przesyłka. Drżę z niecierpliwości, jaką propozycję złoży mi znów mój ulubiony Pan Listonosz.

Żeby chociaż tak wyglądał: