Litości!

Samoogarnianie przy powrocie do pracy łatwe nie jest. Same wiecie. Czasu brak, wieczorne rytualne padanie na twarz i tak dalej.

I dochodzi jeszcze jeden, wcale nie oczywisty aspekt. Czynnik, na który mam niewielki wpływ - możliwość ogranicza się li tylko do wciśnięcia pewnego chybniętego krzyżyka.

Przykład pierwszy z brzegu.
Czytam ci ja o dzieciowych książkach u Mamiczki, kreatywnych zabawach u Kajki Roo, a potem wracam po piątej z dzieciem do domu i jedyne na co mam siłę to wyciągnąć plastociasto i "baw się dzieciaku". Wyrzuty sumienia jak stąd do Hameryki, że nijak kreatwyności dziecia nie rozwijam  i tylko weekendami się pocieszam, bo istnieją. Ile zabaw nas omija, ile książek nie przeczytamy razem, to tylko ja wiem i boli, boli, boli...

Z drugiej strony znajdzie się taka Potwora Wózkowa, Matka jedna czy Prezesa lub też inna Matula-Matula, która jak pieprznie tematem, to myślenicę mam zamiast na tabelkach i publikacjach się skupiać, nie mówiąc o studentach. A gdy Matula jeszcze kolejnym serialem zarzuci, to znów masz Matko placek!

Mamaronię za wczesne puszczanie postów zatłuc czasem chcę, bo w robocie cenzura na blogi i dopiero wieczorem mogę poczytać, a ciekawość zżera, zżera... A żem maniaczka serialowa to cierpliwość mą czekaniem na kolejne odcinki trenuje skuteczniej niż Lulencyjne marudy.

Jest jeszcze Fanaberia - miłośniczka DDTVN i Iva; Matka Kwiatka, której Jasiek w kiecce skradł me serce i ciche plany mam swatania; Jadźka, Yendza i Radomska.
Pewna Lucy, której punkt widzenia jest czasem abstrakcyjny lecz niekoniecznie nielogiczny, a wizualnie blog jej wielbię.

I jest Was jeszcze chyba ze czterdzieści, które czytam, czytam i nadrobić nie mogę.
O polubionych na fejsbuku już nie wspomnę.

I prośbę mam, kolejną z wielu.

Piszcie Wy mniej, bym choć raz na dekadę rzec mogła: "Ha! Jestem na bieżąco!"

PS. Jedynie  E-mamuś dba o moje oczęta zmęczone i zupę ugotowaną, bo jej regularność woła o pomstę do nieba.

PS2. Niezła jestem w painta, co? ;)