Się matka dowiedziała....

Niecały miesiąc minął od pojawienia się drugiego barbocla na świecie, a już czuję się bogatsza o wiedzę, której wcześniej nie dane mi było liznąć. Mądrości te uległy już popularyzacji na facebooku, ale zapisuję ku potomności i do własnej przytomności.

Pierwsza sprawa: posiadanie małego dziecka vel nocnego rozdarciucha jest jedynym akceptowalnym czynnikiem usprawiedliwiającym bezkarne dosypianie do 12.16 bez wyrzutów sumienia. Przetestowałam, przeanalizowałam, wyrzutów sumienia tudzież kaca moralnego brak. Jedynym skutkiem ubocznym może być postępujący ból skroni, ale to zapewne z powodu nie przespania nocy od dwudziestu pięciu dni.

Niepojęta jest zdolność spania noworodka pięćdziesiąt centymetrów od rozśpiewanej tudzież rozkrzyczanej starszej siostry. Ale żeby nie było tak pięknie właściwość ta objawia się jedynie w momencie, gdy dziecko już śpi. Bo sam proces zasypiania ze starszym rozdarciuchem obok graniczy z cudem. A przestrzeń czterdziestosiedmiometrowa utrudnia skuteczne odizolowanie.

Chwaliłam się również, że karmienie piersią może być jednym z czynników skutecznie propagującym czytelnictwo zwłaszcza w populacji kobiet w wieku rozrodczym. Niestety, biję się w mleczne cycki (boli!!), iż popełniłam falstart. Okazuje się, że dodatkowym elementem, w które powinna być zaopatrzona książka (a które jak zawsze chętnie przyjmę - wydawnictwa, you know what I mean) jest tzw. trzecia ręka. A jako, że obecnie nikt mi takowej nie zasponsorował pozostaje mi skuteczne odmóżdżanie i tak nadwątlonego umysłu przez społecznodoradcze audycje telewizyjne z cyklu "Trudne sprawy z życia wzięte". Doktorat nie doktorat, ale gówno o życiu do tej pory wiedziałam.

I na koniec jeszcze jedna sprawa - jeśli ktoś wam kiedyś mówił, że noworodek tylko je, wydala i śpi nigdy nawet nie stał obok noworodka. Ba, nawet go na oczy nie widział. Tyle w tym temacie.